Home / article / 10 บทเรียนชีวิตจากสองนักเขียน วรรณสิงห์ และวิว – ชนัญญา
10 บทเรียนชีวิตจากสองนักเขียน วรรณสิงห์ และวิว – ชนัญญา
a book Publishing
Apr 24, 2019
ปีนี้ถือเป็นจุดเริ่มต้นของโครงการ daypoets society ซึ่งเป็นการก่อกำเนิด a book junior รุ่นที่ 1 รวมถึง BULLETIN junior, The Mo junior และ a team รุ่นที่ 15 จากวันแรกจนถึงวันสุดท้าย มีผู้สมัครเข้าร่วม 561 คน เราคัดเลือกเพียง 141 คนเพื่อเข้าร่วมงาน The Expert Talk เมื่อวันที่ 20 เมษายนที่ผ่านมา ก่อนจะคัดเหลือเพียง 40 คนสุดท้ายที่จะได้เข้าร่วมฝึกงานกับทั้ง 4 แบรนด์ในเครือ Daypoets
The Expert Talk คือความพยายามของเราที่จะถ่ายทอดทักษะสำหรับชีวิตในศตวรรษที่ 21 โดยวิทยากร 5 ท่านที่ล้วนเชี่ยวชาญในแขนงต่างกันไป เต๋อ – นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์, มาร์ค – อิสริยะ ไพรีพ่ายฤทธิ์, ดาว – ดุจดาว วัฒนปกรณ์
ปิดท้ายด้วยสองนักเขียนอะบุ๊กที่เป็นแรงบันดาลใจแห่งยุคสมัย สิงห์ – วรรณสิงห์ ประเสริฐกุล และวิว – ชนัญญา เตชจักรเสมา ชวนคุยโดย อ๋อง – วุฒิชัย กฤษณะประกรกิจ บรรณาธิการบริหาร a day BULLETIN และเบล – จิรเดช โอภาสพันธ์วงศ์ บรรณาธิการบริหาร a day Magazine และนี่คือ 10 บทเรียนชีวิตที่ถอดมาจากการสนทนาของพวกเขาในวันนั้น
บทเรียนของสิงห์
- รู้จักเข้าใจคนอื่น
เราทำ เถื่อน Travel เพราะเราอยากเข้าใจด้านมืดของคน และเราเห็นสื่อที่แบ่งแยกคนเยอะมาก ไม่ว่าในเชิงการเมือง ชาติพันธุ์ หรือศาสนา เราอยากทำสื่อที่อยากให้คนเข้าใจกัน ซึ่งในที่นี้คือเข้าใจแม้แต่คนที่เราอคติที่สุด เราอยากเข้าใจเขาให้ได้ว่าเขามาจากจุดไหน ทำไมเขาทำแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นยากูซ่า ผู้ก่อการร้าย คนขายโคเคน นางเอกเอวี โดยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับเขาก็ได้
- อย่ากลัวความล้มเหลว
ในชีวิตเราก็ผ่านการล้มเหลวมาเยอะ เยอะจนมันชินและทนทานกับมัน ตอนอายุ 17 – 18 ปี เราจะมีก้อนพลังงานบางอย่างในตัวที่มันจะดันให้เราทำบางสิ่งบางอย่างให้ได้ อยากเป็นนักดนตรีร็อค อยากไปปากีสถาน อยากเขียนหนังสือ อยากทำทุกอย่างบนโลกนี้ บางสิ่งก็ประสบความสำเร็จ บางสิ่งก็ล้มเหลว แต่การล้มเหลวมันทำให้ก้อนนี้หายไปได้ เพราะเราได้ทำจนสุดขอบเท่าที่เราทำได้แล้ว
- เปลี่ยนปมด้อยให้เป็นแรงผลักดัน
เรามีปมด้อยอย่างหนึ่งตั้งแต่เด็ก คือการอยู่ใต้ร่มเงาของพ่อแม่ที่มีชื่อเสียง เราอยากจะเอาชนะปมตรงนี้ด้วยการพิสูจน์ตัวเอง สิ่งนี้มันจึงเป็นแรงผลักดันให้เราอยากทำสิ่งต่างๆ และสิ่งเหล่านั้นต้องเป็นสิ่งที่มีความหมายกับเรามากที่สุด
“การตั้งใจทำอะไรมันเหนื่อยหมดแหละ แต่คำตอบคือ
จบวันแล้วยิ้ม หรือจบวันแล้วคิดว่า เฮ้อ พรุ่งนี้ต้องทำอีกแล้ว อันนี้คือความต่าง”
- แยกเงื่อนไขจริงออกจากเงื่อนไขปลอม
คนเรามีข้อจำกัดในชีวิตไม่เหมือนกัน เงื่อนไขจริงคือสิ่งที่คุณต้องรับผิดชอบ หรือโซ่ตรวนที่คุณต้องอยู่กับมัน เช่น คุณขาขาด นั่นคือเงื่อนไขจริง แต่ถ้าคุณกลัวความผิดหวัง ไม่กล้าออกไปทำอะไรสักอย่างเพราะกลัวโดนวิจารณ์ คุณต้องหาวิธีปลดล็อกมัน แล้วหาอิสรภาพให้ตัวเองเท่าที่วงจรเราจะทำได้
- ตั้งใจทำอะไรมันเหนื่อยทั้งนั้น แต่คำตอบคือ จบวันแล้วยิ้มได้ไหม
ข้อดีของผมอย่างหนึ่งคือ ผมมีวินัยสูง อย่าง เถื่อน Travel มันเหมือนการไปเที่ยว แต่จริงๆ เป็นงานที่ต้องมีวินัยกับตัวเองมาก เพราะของที่ขนไปมีมูลค่ามาก ทุกอย่างต้องพร้อมใช้สำหรับวันใหม่ แต่ละคืนผมต้องอัพโหลดไฟล์ลงคอมพิวเตอร์ ยังไม่นับการเตรียมประเด็นไปพูดคุยกับคนแต่ละพื้นที่ บางวันทำไปบ่นไป แต่เรารู้ในใจว่าเรามีความสุข การตั้งใจทำอะไรมันเหนื่อยหมดแหละ แต่คำตอบคือ จบวันแล้วยิ้ม หรือจบวันแล้วคิดว่า เฮ้อ พรุ่งนี้ต้องทำอีกแล้ว อันนี้คือความต่าง
บทเรียนของวิว
- มุมมองใหม่จากเรื่องราวเดิม
เราสามารถหาเรื่องตื่นเต้นได้จากชีวิตประจำวันที่น่าเบื่อ มันอยู่ที่มุมมองเรามากกว่า ว่าในวิชาเลข ฟิสิกส์ หรือวรรณคดีที่เรานั่งเบื่ออยู่เนี่ย เราหามุมที่น่าสนุกจากมันได้ไหม
- รู้เป้าหมายในสิ่งที่เราทำ
ตอนจะทำคอนเทนต์ เราต้องรู้ก่อนว่าเราทำเรื่องนี้เพื่ออะไร สำหรับวิว เราทำสิ่งนี้เพราะเราสนุกที่ได้เล่าเรื่องที่เราสนใจ ทุกอย่างที่ทำในช่อง Point of View เลยเป็นสิ่งที่วิวเล่าแล้วสนุก
- เปลี่ยนความเหงาให้เป็นผลงาน
มันเกิดจากว่าเราไม่มีเพื่อน เราพบว่ายูทูบเบอร์หรือคนที่ดังในอินเทอร์เน็ตหลายคนไม่ค่อยมีเพื่อน ถ้าเรามีเพื่อน เราจะมาตั้งกล้องคุยคนเดียวไหม (หัวเราะ) แต่จริงๆ เรามีเพื่อนนะ แต่เราดันชอบอะไรที่มีสาระมากๆ แทนที่จะชอบอ่านนิทาน ตอนป. 1 เราเริ่มอ่าน รามเกียรติ์ แล้ว ถึงเราคุยกับผู้ใหญ่ เขาก็จะสนใจแค่ว่าเรายังเด็ก แต่อ่านอะไรแบบนี้ด้วย ไม่ได้จะมาพูดคุยแลกเปลี่ยนกับเรา
“คนจะคิดว่าเป็นยูทูเบอร์ง่าย แค่ถ่ายๆ พูดๆ แล้วอัพโหลดลงยูทูบ แต่จริงๆ แล้วเบื้องหลังมันคือการรับผิดชอบต่อตัวเอง”
- ความโชคดีที่เราสร้างได้ด้วยตัวเราเอง
คนจะชอบบอกว่าวิวโชคดีที่เจอสิ่งที่รัก ชอบอ่านวรรณคดีก็เอามาเล่าในยูทูบ แต่กว่าวิวจะเจอ วิวลองทำมาหลายอย่างมากตั้งแต่เด็ก ทั้งประกวดวาดภาพ ออกแบบของ ขายของ พอเราลองให้หลากหลาย เราจะรู้เองว่าในทั้งหมดนั้นเราชอบอะไร
- ยิ่งอิสระมาก ยิ่งต้องรับผิดชอบมาก
คนจะคิดว่าเป็นยูทูเบอร์ง่าย แค่ถ่ายๆ พูดๆ แล้วอัพโหลดลงยูทูบ แต่จริงๆ แล้วเบื้องหลังมันคือการรับผิดชอบต่อตัวเอง ถามว่ามีไหม วันที่เราเหนื่อยมาก วันที่เราป่วยจะเป็นจะตาย หรือหาข้อมูลไม่ได้ แต่เรามีคิวต้องลงคลิป บอกเลยว่ามี แต่เราไม่ยอมเลื่อนคิว เพราะเราคิดว่ามันคือความรับผิดชอบ แต่ทำเสร็จแล้วเราภูมิใจกับมัน
East side story เมื่อยุโรปมืด – ตะวันออกหม่น
อาจกล่าวได้ว่าหนังสือ ‘ยุโรปมืด’ ของ ‘พีรพัฒน์ ตัณฑวณิช’ คือหนังสือที่นำเสนอเรื่องราวทางประวัติศาสตร์โดยเล่าเรื่องผ่านสถานที่ มากกว่าการเป็นหนังสือท่องเที่ยวที่แทรกเกร็ดประวัติศาสตร์
คุยกับ พีรพัฒน์ ตัณฑวณิช “ยุโรปมืด” แล้วเอเชียสว่างไหม
หลังจากเจ็ดปีในต่างแดน โดยเรียนปริญญาโทที่ญี่ปุ่นสองปี และต่อปริญญาเอกที่แคนาดาอีกห้าปี ตั๊บ-พีรพัฒน์ นักเศรษฐศาสตร์และนักเขียนเจ้าของผลงาน “ยุโรปมืด” กลับมาเมืองไทยพร้อมปริญญาเอกด้านเศรษฐศาสตร์การพัฒนา และปัจจุบันทำงานให้กับสำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ หลังจากเราตีพิมพ์ต้นฉบับของเขาจนเป็น Best Seller มานาน วันนี้อะบุ๊กเพิ่งได้พบหน้าค่าตากัน เราจึงชวนเขามาคุยกันสารพัดเรื่อง ทั้งการเมือง เศรษฐศาสตร์ และสงครามโลก ที่หลายคนอยากรู้ว่าจะเกิดขึ้นอีกไหมในชั่วชีวิตนี้ (แทบ) ทุกราชวงศ์เป็นลูกหนี้ชาวยิว ในหนังสือผมพูดถึงชาวยิวซึ่งเป็นชนชาติที่ถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองไปมากมาย และในขณะเดียวกัน รู้ไหมครับว่าตระกูลที่มั่งคั่งที่สุดก็ยังคงเป็น House of Rothschild ซึ่งคือยิวเหมือนกัน รวยมานาน และยังคงรวยอยู่ เป็นเจ้าของสถาบันการเงิน มีอิทธิพลทางการเงินสูงมากต่อโลก ราชวงศ์ไหนเปิดสงครามก่อน เขาก็จะไฟแนนซ์อีกฝั่งหนึ่ง พูดง่ายๆ คือทุกราชวงศ์เนี่ยเป็นลูกหนี้เขาหมดเลย ไม่ทำสงครามเพราะกลัวจน หลายคนเชื่อว่าที่เราไม่รบกันเพราะทุกประเทศคำนึงถึงเศรษฐกิจ ผลประโยชน์อาจเป็นแรงผลักดันที่ดีที่ทำให้เราเลี่ยงสงคราม อย่างอะลีบาบาก็ไม่อยากให้อเมริกาเกิดสงคราม เพราะอะลีบาบาก็เทรดอยู่ในตลาดนิวยอร์ก จริงอยู่ เมื่อก่อนนายทุนค้าอาวุธย่อมสนับสนุนให้เกิดสงคราม แต่ตอนนี้ถ้าเป็นสงครามสเกลใหญ่ ผมไม่มั่นใจว่ามันจะดีกับเขาหรือเปล่านะ เขาอาจจะอยากให้มีสเกลเล็กแล้วทุ่มไปกับรีเสิร์ช เพราะทุกวันนี้ เวลารบกันมันไม่ใช่ทหารราบรบกันแล้วครับ มันเป็นการรบด้วยรีเสิร์ชเสียเยอะ จริงๆ ผมไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้นะครับ แต่ความเชื่อส่วนตัว ผมคิดว่าชั่วชีวิตผมไม่น่าจะได้เห็นสงครามสเกลใหญ่ขนาดนั้นอีกแล้ว แต่สงครามเล็ก ๆ น้อย […]
ภาพถ่ายและตัวอักษรที่สะท้อนตัวตนของ ADDCANDID ในปกหนังสือ ‘A(dd)-perture’
พีรพัฒน์ วิมลรังครัตน์ หรือ ADDCANDID ช่างภาพมากฝีมือระดับ Leica Thailand Ambassador ได้มาออกหนังสือที่เล่าเรื่องราวหลังเลนส์กล้องของเขา เขาถ่ายทอดมันออกมาด้วยสำนวนภาษาขี้เล่นและอารมณ์ดี โดยมีภาพถ่ายที่สวยและจับจังหวะอย่างเฉียบคมของเขาเป็นส่วนประกอบ สองสิ่งนี้กลายเป็นแรงบันดาลใจเบื้องหลังการออกแบบปกของ ’29thwinter’ ที่ตีความทั้งสองอย่างออกมาในรูปแบบของเธอ “ปกเล่มนี้เริ่มจากการเลือกรูปกันในกอง โดยมีโจทย์ว่าต้องเป็นรูปที่แสดงถึงสไตล์การถ่ายรูปของผู้เขียนอย่างชัดเจน เราจึงพยายามเลือกรูปที่ให้ความรู้สึกของการถูก snap และมีความ candid ในแบบของเขา การเลือกรูปที่ใช่นั้นค่อนข้างยาก เพราะรูปถ่ายของเขาสวยหมดทุกรูปเลย แต่เซตภาพที่เราชอบมากที่สุดคือเซต ‘ปารีส’ โดยเฉพาะรูป ‘the kiss’ ที่สำหรับเรามันยังเป็นรูปที่ใช่เสมอ แม้ว่ามันจะเคยใช้เป็นปก photobook ของเขาไปแล้วก็ตาม การเลือกใช้ฟอนต์ต่างกันในชื่อหนังสือบนปก เพราะเราอยากให้มีลูกเล่นที่สื่อถึงคาแรคเตอร์ความเป็นกันเองของผู้เขียน ซึ่งสอดคล้องกับเนื้อหาสนุกๆ ด้านในเล่ม การวางชื่อพาดตรงกลางเป็นความตั้งใจให้ตัววงเล็บคาดตรงปากของทั้งสองคนพอดี เพื่อให้ภาพดูน่าค้นหามากยิ่งขึ้นจากการที่เราได้ปิดบังบางส่วนไป เมื่อเราได้รูปกับฟอนต์ที่พอดีแล้ว องค์ประกอบอื่นๆ และสีที่เลือกจึงใช้เท่าที่จำเป็น ด้วยแนวคิดที่อยากให้มันออกมาแบบ minimal แต่ดูโดดเด่นไม่จืดชืด” สั่งซื้อหนังสือ ‘A(dd)-perture’ โดย ADDCANDID ได้แล้วที่ https://godaypoets.com/product/add-perture/
